Bomen zijn onmisbaar. Het geeft ons de nodige zuurstof en levenskracht. Daar dacht ik aan toen ik bij mijn kleindochter kwam. Samen met haar vriend hadden ze net hun huis betrokken. Het huis staat in een dertiger jaren buurt midden in Zaandam. Een gezellige tuin met aan de kant een oude boom, een perelaar. De boom ruste uit tegen de schutting en werd ondersteund door een schraag. Ik parkeerde mijn stoel onder deze oude jongeling. Ik werd voorzien van een heerlijk drankje en mijn gedachten dwaalden af naar iets wat er een jaar of drie geleden gebeurde in onze wijk. Het bejaardenhuis werd ontruimd. De bewoners werden ondergebracht in andere verzorgingshuizen ín de “nabije omgeving”. Hun vertrouwde omgeving waren ze kwijt. Wat hier de gevolgen van waren, zijn te raden. Het “oude” bejaardenhuis werd omgebouwd tot servicewoningen. Mijn gedachten rammelden even en ik kwam bij.
Dit gebeurde in het jaar 2017 na Christus, in een van de rijkste landen van de wereld. Een zachte bries trok over de tuin en ik hoorde een zachte stem die mij iets ging vertellen. Het was de oude perelaar. Hij fluisterde mij het een en ander in het oor. Het waren oude wijsheden. Een oude boom moet je niet verplaatsen. Plots schrok ik wakker uit mijn gemijmer. Mijn kleindochter ging naast me zitten en vroeg hoe ik het hier vond. Heerlijke tuin heb je meid. Heerlijk in de schaduw en als je wilt kan je hier bij deze boom nog wat leren. Althans ik heb wat van hem geleerd. Toen schrok ik even van haar. Maar Opa deze boom gaat eruit, want hij is oud en hij neemt veel plaats in. Dat meen je niet, zei ik. Vind ik heel erg jammer zei ik, maar ja, het is jullie tuin.
Vorige week werd er bij ons aangebeld. En daar stond plotseling onze klein dochter voor de deur met een doos. Ik kom wat lekkers brengen zij ze. Een perentaart met peren van onze eigen boom. En nog wat Opa, de boom blijft staan. Ik had een gelukkige dag en de taart was heerlijk. Een ding heb ik zeker geleerd. Luister naar wat oude mensen, en ook oude bomen te vertellen hebben
.